| Wetenschappelijke betekenis |  | Type I diabetes mellitus wordt veroorzaakt door een auto-immune destructie van de beta cellen bij personen met een voorbestemmend HLA-DQ genotype, o.i.v. onbekende omgevingsfactoren. Het proces dat de ziekte veroorzaakt ontstaat doorgaans jaren vóór het optreden van hyperglycemie en klinische diabetes, en kan jaren vóór de klinische diagnose herkend worden door meten van specifieke auto-antistoffen gericht tegen antigenen van de eilandjes van Langerhans (ICA, islet cell cytoplasmic antibodies).
Auto-antistoffen kunnen gericht zijn tegen insuline, glutamaatdecarboxylase (GAD) en insulinoma-associated antigen 2 (IA-2). Het aantonen van minstens één type antistof wijst op een type I diabetes mellitus, zelfs als de patiënt nog niet insuline-afhankelijk is. De aanwezigheid van deze antistoffen voorspelt doorgaans een snelle evolutie naar insuline-afhankelijkheid. |